Chords for Andre van Duin - Anders dan anderen
Tempo:
150 bpm
Chords used:
B
A
E
D
C#m
Tuning:Standard Tuning (EADGBE)Capo:+0fret
Start Jamming...
[N] [D]
[G]
[A]
[D]
Toen ik erachter kwam dat ik anders was dan anderen, en dat dat heel mijn leven lang niet zou [A] veranderen, maakte dat mij eerst wel [Bm] een tikkeltje [C#m]
nerveus.
[A] Maar ja, het was nou eenmaal zo, ik had [D] geen keus.
In het begin, dat wil ik zeker niet ontkennen, was ook voor mij dat anders zijn wel even wennen.
[A] Ik dacht, hoe moet ik het ze [Bm] thuis nou toch [C#m] vertellen?
[A]
Die gaan meteen een psychiater voor [D] me bellen, en ook [A] hoe zullen al mijn vrienden het [D] verwerken?
Zo'n vette [A] roddel hou je nooit binnen de [D] perken, dus ik [B] besloot, ik hou voorlopig mondje [E] toe, want ik voorzag [B] een hoog gedonder en [E] gedoe.
[A]
Maar na [D] een tijdje ging het toch een beetje knagen, mijn vader ging zo af en toe voorzichtig vragen.
[A] Zeg jongen, wordt het [Bm] onderhand nou niet eens [C#m] tijd, [A] dat je eens thuis komt met een [F#m] leuke, vlotte [D] meid?
[A#] Dus op een [D#] goede dag, toen wij aan tafel zaten, trok ik de stoute schoenen aan, begon te praten.
[A#] Ik zei, ik weet niet goed [Cm] hoe ik het uit moet [A#] leggen.
Toen zei mijn moeder, [Dm] kindje hoeft niks meer te [D#] zeggen.
Ik heb het [A#] eigenlijk al een tijdje [D#] aanzien komen, er komen [A#] vast geen mooie dames in [D#] jouw dromen.
Maar ook al [C] zul je nou nooit met een [F] meisje trouwen, ik en je [C] vader blijven toch wel van je [F] houden.
[B] Er viel [E] wel honderdduizend kilo van mijn schouders, de tranen biggelden bij mij en bij mijn ouders.
[B] Ik kon weer opgelucht en [C#m] rustig [B] ademhalen.
Het had weer zin mijn verdere toekomst te [E] bepalen, maar het gaat helaas niet overal zoals bij mij.
Ik ken er ook die zijnde wanhoop pas nabij.
[B] Voor de familie of [C#m] gewoon omdat het [B] zo hoort, zijn ze een ander die hun eigen ik [E] vermoord.
Je hebt als [B] mens pas in het leven kans van [E] slagen, als je door [B] anderen wordt begrepen en [E] verdragen.
Met hoe ik [C#] leven wil, heeft niemand wat te [F#] maken.
Ik schaam me niet, [C#] maar schreeuw het ook niet van de [F#] daken.
[B] Dus wees niet [E] bang wanneer je anders bent dan anderen, en dat dat heel je leven lang niet zal
[B] veranderen.
Kom uit de kast, langer [C#m] ontkennen helpt geen [D#m] fluit.
[B] Want dat je anders bent, want dat [E] je anders bent, [B] dat je anders bent, dat maakt [G#m] geen flikkeruim.
[G]
[A]
[D]
Toen ik erachter kwam dat ik anders was dan anderen, en dat dat heel mijn leven lang niet zou [A] veranderen, maakte dat mij eerst wel [Bm] een tikkeltje [C#m]
nerveus.
[A] Maar ja, het was nou eenmaal zo, ik had [D] geen keus.
In het begin, dat wil ik zeker niet ontkennen, was ook voor mij dat anders zijn wel even wennen.
[A] Ik dacht, hoe moet ik het ze [Bm] thuis nou toch [C#m] vertellen?
[A]
Die gaan meteen een psychiater voor [D] me bellen, en ook [A] hoe zullen al mijn vrienden het [D] verwerken?
Zo'n vette [A] roddel hou je nooit binnen de [D] perken, dus ik [B] besloot, ik hou voorlopig mondje [E] toe, want ik voorzag [B] een hoog gedonder en [E] gedoe.
[A]
Maar na [D] een tijdje ging het toch een beetje knagen, mijn vader ging zo af en toe voorzichtig vragen.
[A] Zeg jongen, wordt het [Bm] onderhand nou niet eens [C#m] tijd, [A] dat je eens thuis komt met een [F#m] leuke, vlotte [D] meid?
[A#] Dus op een [D#] goede dag, toen wij aan tafel zaten, trok ik de stoute schoenen aan, begon te praten.
[A#] Ik zei, ik weet niet goed [Cm] hoe ik het uit moet [A#] leggen.
Toen zei mijn moeder, [Dm] kindje hoeft niks meer te [D#] zeggen.
Ik heb het [A#] eigenlijk al een tijdje [D#] aanzien komen, er komen [A#] vast geen mooie dames in [D#] jouw dromen.
Maar ook al [C] zul je nou nooit met een [F] meisje trouwen, ik en je [C] vader blijven toch wel van je [F] houden.
[B] Er viel [E] wel honderdduizend kilo van mijn schouders, de tranen biggelden bij mij en bij mijn ouders.
[B] Ik kon weer opgelucht en [C#m] rustig [B] ademhalen.
Het had weer zin mijn verdere toekomst te [E] bepalen, maar het gaat helaas niet overal zoals bij mij.
Ik ken er ook die zijnde wanhoop pas nabij.
[B] Voor de familie of [C#m] gewoon omdat het [B] zo hoort, zijn ze een ander die hun eigen ik [E] vermoord.
Je hebt als [B] mens pas in het leven kans van [E] slagen, als je door [B] anderen wordt begrepen en [E] verdragen.
Met hoe ik [C#] leven wil, heeft niemand wat te [F#] maken.
Ik schaam me niet, [C#] maar schreeuw het ook niet van de [F#] daken.
[B] Dus wees niet [E] bang wanneer je anders bent dan anderen, en dat dat heel je leven lang niet zal
[B] veranderen.
Kom uit de kast, langer [C#m] ontkennen helpt geen [D#m] fluit.
[B] Want dat je anders bent, want dat [E] je anders bent, [B] dat je anders bent, dat maakt [G#m] geen flikkeruim.
Key:
B
A
E
D
C#m
B
A
E
[N] _ [D] _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ [G] _ _ _
_ _ [A] _ _ _ _ _ _
[D] _ _ _ _ _ _ _ _
_ Toen ik erachter kwam dat ik anders was dan anderen, _ _ en dat dat heel mijn leven lang niet zou _ _ [A] veranderen, maakte dat mij eerst wel [Bm] een tikkeltje _ [C#m]
nerveus.
_ [A] Maar ja, het was nou eenmaal zo, ik had [D] geen keus.
_ In het begin, dat wil ik zeker niet ontkennen, _ was ook voor mij dat anders zijn wel even wennen.
[A] Ik dacht, hoe moet ik het ze [Bm] thuis nou toch [C#m] vertellen?
_ _ [A]
Die gaan meteen een _ psychiater voor [D] me bellen, en ook [A] hoe zullen al mijn vrienden het [D] verwerken?
_ Zo'n vette [A] roddel hou je nooit binnen de [D] perken, _ dus ik [B] besloot, ik hou voorlopig mondje [E] toe, _ _ want ik voorzag [B] een hoog gedonder en [E] gedoe.
_ _ [A] _
Maar na [D] een tijdje ging het toch een beetje knagen, _ mijn vader ging zo af en toe _ voorzichtig vragen.
[A] Zeg jongen, wordt het [Bm] onderhand nou niet eens [C#m] tijd, _ [A] dat je eens thuis komt met een [F#m] leuke, vlotte [D] meid?
_ [A#] Dus op een [D#] goede dag, toen wij aan tafel zaten, _ trok ik de stoute schoenen aan, begon te praten.
_ [A#] Ik zei, ik weet niet goed [Cm] hoe ik het uit moet [A#] leggen.
_ Toen zei mijn moeder, _ [Dm] kindje hoeft niks meer te [D#] zeggen. _
_ Ik heb het [A#] eigenlijk al een tijdje [D#] aanzien komen, _ er komen [A#] vast geen mooie dames in [D#] jouw dromen. _
Maar ook al [C] zul je nou nooit met een [F] meisje trouwen, _ ik en je [C] vader blijven toch wel van je [F] houden.
_ _ [B] Er viel [E] wel _ honderdduizend kilo van mijn schouders, de tranen biggelden bij mij en bij mijn ouders.
_ [B] Ik kon weer opgelucht en [C#m] rustig _ [B] ademhalen. _
Het had weer zin mijn verdere toekomst te [E] bepalen, _ maar het gaat helaas niet overal zoals bij mij.
_ Ik ken er ook die zijnde wanhoop pas nabij.
_ [B] Voor de familie of [C#m] gewoon omdat het [B] zo hoort, _ zijn ze een ander die hun eigen ik [E] _ vermoord.
Je hebt als [B] mens pas in het leven kans van [E] slagen, als je door [B] anderen wordt begrepen en [E] verdragen.
_ _ Met hoe ik [C#] leven wil, heeft niemand wat te [F#] maken. _
Ik schaam me niet, [C#] maar schreeuw het ook niet van de [F#] daken.
_ [B] Dus wees niet [E] bang wanneer je anders bent dan anderen, _ en dat dat heel je leven lang niet zal _
[B] veranderen.
Kom uit de kast, langer [C#m] ontkennen helpt geen [D#m] fluit.
_ [B] Want dat je anders bent, _ want dat [E] je anders bent, _ [B] dat je anders bent, dat maakt [G#m] geen _ _ flikkeruim. _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ [G] _ _ _
_ _ [A] _ _ _ _ _ _
[D] _ _ _ _ _ _ _ _
_ Toen ik erachter kwam dat ik anders was dan anderen, _ _ en dat dat heel mijn leven lang niet zou _ _ [A] veranderen, maakte dat mij eerst wel [Bm] een tikkeltje _ [C#m]
nerveus.
_ [A] Maar ja, het was nou eenmaal zo, ik had [D] geen keus.
_ In het begin, dat wil ik zeker niet ontkennen, _ was ook voor mij dat anders zijn wel even wennen.
[A] Ik dacht, hoe moet ik het ze [Bm] thuis nou toch [C#m] vertellen?
_ _ [A]
Die gaan meteen een _ psychiater voor [D] me bellen, en ook [A] hoe zullen al mijn vrienden het [D] verwerken?
_ Zo'n vette [A] roddel hou je nooit binnen de [D] perken, _ dus ik [B] besloot, ik hou voorlopig mondje [E] toe, _ _ want ik voorzag [B] een hoog gedonder en [E] gedoe.
_ _ [A] _
Maar na [D] een tijdje ging het toch een beetje knagen, _ mijn vader ging zo af en toe _ voorzichtig vragen.
[A] Zeg jongen, wordt het [Bm] onderhand nou niet eens [C#m] tijd, _ [A] dat je eens thuis komt met een [F#m] leuke, vlotte [D] meid?
_ [A#] Dus op een [D#] goede dag, toen wij aan tafel zaten, _ trok ik de stoute schoenen aan, begon te praten.
_ [A#] Ik zei, ik weet niet goed [Cm] hoe ik het uit moet [A#] leggen.
_ Toen zei mijn moeder, _ [Dm] kindje hoeft niks meer te [D#] zeggen. _
_ Ik heb het [A#] eigenlijk al een tijdje [D#] aanzien komen, _ er komen [A#] vast geen mooie dames in [D#] jouw dromen. _
Maar ook al [C] zul je nou nooit met een [F] meisje trouwen, _ ik en je [C] vader blijven toch wel van je [F] houden.
_ _ [B] Er viel [E] wel _ honderdduizend kilo van mijn schouders, de tranen biggelden bij mij en bij mijn ouders.
_ [B] Ik kon weer opgelucht en [C#m] rustig _ [B] ademhalen. _
Het had weer zin mijn verdere toekomst te [E] bepalen, _ maar het gaat helaas niet overal zoals bij mij.
_ Ik ken er ook die zijnde wanhoop pas nabij.
_ [B] Voor de familie of [C#m] gewoon omdat het [B] zo hoort, _ zijn ze een ander die hun eigen ik [E] _ vermoord.
Je hebt als [B] mens pas in het leven kans van [E] slagen, als je door [B] anderen wordt begrepen en [E] verdragen.
_ _ Met hoe ik [C#] leven wil, heeft niemand wat te [F#] maken. _
Ik schaam me niet, [C#] maar schreeuw het ook niet van de [F#] daken.
_ [B] Dus wees niet [E] bang wanneer je anders bent dan anderen, _ en dat dat heel je leven lang niet zal _
[B] veranderen.
Kom uit de kast, langer [C#m] ontkennen helpt geen [D#m] fluit.
_ [B] Want dat je anders bent, _ want dat [E] je anders bent, _ [B] dat je anders bent, dat maakt [G#m] geen _ _ flikkeruim. _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _