Chords for Kolęda o ludzkim zrozumieniu - Kasia Kołodziejczyk

_ _ _ [E] _ _ [Am] _ _ _
_ [Em] _ _ _ _ _ _ [F] _
_ _ _ _ _ _ [G] _ _
_ _ _ _ [D] _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
[D] _ [Am] _ _ _ _ _ _ [Em] _
_ _ _ _ [C] _ _ [F] _ _
_ _ _ _ [G] _ _ _ _
_ _ _ [D] _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ [Am] Tak wielu jest ludzi dookoła ciebie i [Em] dróg, tak wiele na twój wybór czeka, [G] co z tego skoro nikt [Ab] z zapytanych nie wie, gdzie [Am] dojdziesz i w kim [G] _
odnajdziesz [D] człowieka.
_ _ _ Więc [Am] tułaż się wieczny wygnańcu losu [Em] po świecie ogromnym, choć ciasnym jak cela, [G] z uścisku której [Ab] wyrwać się nie sposób, bo [Am] czas jak [G] obroża na karku [D] wiera.
_ _ To [Dm] właśnie ciebie człowieku [G] woła w tę [C] noc, gdy [F] samotność najbardziej [B] boli, każde puste [E] miejsce przy wigilijnych stołach, [Am] gdzie modlitwa rany w [A] pamięci zagoi.
[Dm] To właśnie ciebie [G] człowieku woła w [C] tę noc, gdy samotność [F] najbardziej boli, [B] każde puste miejsce [E] przy wigilijnych [F] stołach, gdzie modlitwa [G] rany w _ pamięci [D] zagoi. _ _ _
[Am] Tak wiele znamy słów, które nic nie znaczą, [Em] choć znaczeń ze sobą niosły tak wiele, [G] bo każdy ich sens w [E] ciemnych grach [Am] przeinaczą ludzie, [G] aby swoje osiągnąć [D] cele. _ _ _
[Am] Więc teraz nie wierzysz, nie uważ [Em] nikomu, kto chojnie Cię miodem słów gładkich częstuje, bo [G] wiesz, że im dalej [Ab] go wpuścisz do domu, [Am] tym mocniej Cię [G] później ciernie zdrady [D] ukłuje. _ _
To [Dm] właśnie ciebie człowieku [G] woła w [C] tę noc, gdy samotność [F] najbardziej boli, [B] każde puste miejsce [E] przy wigilijnych [Am] stołach, gdzie modlitwa rany [A] w pamięci zagoi.
To [Dm] właśnie ciebie [G] człowieku woła w [C] tę noc, gdy [F] samotność najbardziej [B] boli, każde puste miejsce przy [E] wigilijnych stołach, [F] gdzie modlitwa rany [G] w pamięci [A] zagoi.
_ _ [D] _
_ Tak [Am] dużo jest siły w każdej ludzkiej dłoni [Em] i dużo tak obok tej siły [G] czułości, co z tego, kiedy one [Ab] nawet i bez broni [Am] skrzydła nadziei [G] łamią bez [D] _ litości. _
_ Więc trzymasz swe ręce wysoko nad głową, [Em] gdy idziesz naprzeciw lufom karabinów, co [G] nie dają do głosu dość [E] zwykłym słowom, że [Am] światu trzeba jeszcze [G] wielu [D] bożych synów. _ _
To właśnie [Dm] ciebie człowieku [G] woła w [C] tę noc, gdy [F] samotność najbardziej [B] boli, każde puste miejsce przy [E] wigilijnych stołach, [Am] gdzie modlitwa rany w [A] pamięci zagoi.
[Dm] To właśnie ciebie [G] człowieku woła w tę [C] noc, gdy samotność [F] najbardziej boli, [B] każde puste miejsce [E] przy wigilijnych [F] stołach, gdzie modlitwa rany w [G] _ pamięci [E] zagoi.
_ [D] _ _ _ [Am] _ _ _ _
_ _ _ [Em] _ _ _ _ [C] _
_ [F] _ _ _ _ _ _ [G] _
_ _ _ _ _ [G] _ [D] _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _