Chords for Niezbędna Technika odc. 3 - Palcowanie (Fingerstyle)
Tempo:
90.25 bpm
Chords used:
D
G
C
Em
Tuning:Standard Tuning (EADGBE)Capo:+0fret
Start Jamming...
Trzeci odcinek poświęcimy najstarszej technice gry na gitarze.
Fingerstyle to właściwie temat rzeka.
Ilość technik jest przeogromna i każda z nich odnosi się może do innego rodzaju gitary oraz innego gatunku muzycznego.
Żeby za dużo tutaj nie mieszać, pokażemy sobie główne i zarazem podstawowe założenia tej techniki.
Zaczniemy od dosłownie odrobiny teorii.
Technika gry palcami, jak sama nazwa wskazuje, pozwoli Ci zagrać na gitarze gdziekolwiek zapragniesz, bez żadnych dodatkowych akcesoriów.
Najbardziej podstawowa technika gry palcami zakłada używanie kciuka oraz palców wskazującego, środkowego i serdecznego.
Tradycjonaliści lubią stosować umowną notację, w której to te cztery palce oznaczają literami P, I, M oraz A.
Nazwy te nie są oczywiście przypadkowe i wywodzą się z języka hiszpańskiego, gdzie technika ta najprawdopodobniej miała swoje początki.
Teraz należałoby przypisać wszystkim palcom określone miejsce.
I tak, kciuk odpowiadać będzie za nasze struny basowe, a zatem strunę szóstą, piątą i czwartą,
palec pierwszy zajmie się struną trzecią, palec drugi struną drugą, a palcem serdecznym uderzać będziemy najcieńszą, pierwszą strunę.
Jest to rzecz jasna jedynie układ podstawowy, modyfikacjami zajmiemy się innym razem.
Teraz, gdy mamy już wszystko dobrze przypisane, możemy wykonać kilka rozgrzewkowych sekwencji.
Lewą ręką nie będziemy się na początek przejmować i zagramy struny puste.
Zacznijmy od uderzenia struny szóstej naszym kciukiem, a następnie kolejno strun trzeciej, drugiej, pierwszej, pierwszej, drugiej, trzeciej.
[G] [Em]
[G] Układ ten, jakże prosty, jest dość popularny i prędzej czy później każdy gitarzysta skojarzy go z pewnym utworem.
Ćwicząc pokazany układ zapewne szybko dojdziesz do wniosku, że struny od pierwszej do trzeciej słychać dość wyraźnie,
natomiast dźwięk strun basowych wydaje się przytłumiony.
Cały efekt zależny jest oczywiście od tego, jaką gitarę i jakie struny posiadasz, ale wszystko wygląda zawsze mniej więcej podobnie.
Ciężko jest za pomocą miękkiego i zaokrąglonego kciuka osiągnąć jasny i wyraźny ton.
Gitarzyści wymyślili na to dwa sposoby.
Pierwszym jest granie strun basowych paznokciem, który jest zdecydowanie twardszy od skóry i bardzo dobrze imituje kostkę.
Drugi sposób to zakupienie tak zwanego pazurka, czyli kostki zakładanej na kciuk.
Nie jest on droższy od zwykłej kostki, a stosuje go naprawdę wielu zawodowych gitarzystów.
Jeżeli chodzi o podstawę gry palcami, to ciężko tutaj powiedzieć coś więcej.
W przyszłości pokażę Ci na pewno więcej różnorodnych technik.
Tutaj najważniejsze jest, byś dobrze opanował podstawy.
Na początek ustalimy kilka rzeczy.
Przede wszystkim musisz być pewien, że znasz akordy G-dur, D-dur oraz C-dur.
Jeśli nie miałeś z nimi styczności, zapraszam do mojej lekcji, która wszystko szybko Ci wyjaśni.
Gdy sprawę opanujesz, musisz szybko poznać ją od nieco innej strony.
W niezbędnej teorii wspominałem, że każdy akord posiada swój dźwięk główny.
W tym wypadku to właśnie od niego będziemy zawsze zaczynać sekwencję.
W przypadku akordu G-dur jest to struna szósta.
Dźwięk główny akordu C-dur znajduje się na strunie piątej, a akordu D-dur na strunie czwartej.
Dzięki tym trzem akordom poćwiczysz układy z wykorzystaniem wszystkich trzech strun basowych.
Teraz dodajmy do tego wszystkiego metronom.
Najczęściej spotkasz się z krótkimi cztero- lub ośmiodźwiękowymi układami zmienianymi co akord
i tak też będziemy dzielić naszą tabulaturę.
Na ekranie widzisz zapis tego, co będziemy grać.
Zaczniemy od akordu G-dur, później przejdziemy do D-dur,
następnie C-dur i na koniec D-dur zamknie nam całą pętlę.
Podzielmy teraz wszystkie dźwięki na wspomniane grupy po cztery.
Każdą grupę będziemy traktować jak jeden niewielki układ.
Jak widzisz, na każdy akord przypadają dwa takie układy i zawsze rozpoczynają się one struną basową.
[D]
[C]
[D]
[G] Aby nie komplikować niczego za bardzo, przyjmiemy, że każdy zagrany dźwięk musi odpowiadać jednemu uderzeniu metronomu.
Oczywiście prędkość gry nie ma tutaj znaczenia,
ale z drugiej strony zbyt wolne tempo metronomu uniemożliwia dokładne wczucie się w rytm,
dlatego ustaw po prostu prędkość jaka Ci odpowiada.
[D]
[C]
[D]
[G] Przejścia między wybranymi akordami nie należą do najprostszych i nadążanie może sprawić Ci wiele trudności,
dlatego pomiędzy chwytami najlepiej wstaw sobie jedno lub dwa uderzenia metronomu przerwy,
aby móc spokojnie zmienić układ palców.
Jeśli utrzymanie rytmu w takim układzie nie sprawia Ci problemów, spróbujmy wprowadzić dźwięki podwójne.
W tym wypadku na początku każdej czterodźwiękowej sekwencji staraj się szarpnąć jednocześnie strunę basową
oraz strunę pierwszą.
Resztę dźwięków uzupełnimy struną drugą oraz trzecią w widoczny na tabulaturze sposób.
[D]
[C]
[D]
[G] Ostatnim ćwiczeniem będzie układ z prawdziwego zdarzenia, na którym opiera się jeden z utworów Elika Claptona.
Tym razem mamy do czynienia z układami ośmiodźwiękowymi, jednak mechanika tutaj się nie zmienia.
Wszystko zaczynamy ponownie na strunie basowej, a dopełnieniem jest tutaj nieco bardziej skomplikowany układ strun wiolinowych.
[D] [C]
[Em] [D] [G]
[D] [G] [C]
[D]
Tak oto w prosty sposób można zagrać całkiem przyjemną balladę.
Jak widzisz, jedyne czego potrzeba to prosty schemat i odpowiednio dobrane akordy.
Technika fingerstyle sięga jednak dużo dalej niż te proste założenia i daje praktycznie nieskończone możliwości.
Subskrybuj mój kanał lub polub stronę na Facebooku, by otrzymać powiadomienie o następnych lekcjach, które już niebawem.
Do zobaczenia w kolejnym [N] odcinku.
Fingerstyle to właściwie temat rzeka.
Ilość technik jest przeogromna i każda z nich odnosi się może do innego rodzaju gitary oraz innego gatunku muzycznego.
Żeby za dużo tutaj nie mieszać, pokażemy sobie główne i zarazem podstawowe założenia tej techniki.
Zaczniemy od dosłownie odrobiny teorii.
Technika gry palcami, jak sama nazwa wskazuje, pozwoli Ci zagrać na gitarze gdziekolwiek zapragniesz, bez żadnych dodatkowych akcesoriów.
Najbardziej podstawowa technika gry palcami zakłada używanie kciuka oraz palców wskazującego, środkowego i serdecznego.
Tradycjonaliści lubią stosować umowną notację, w której to te cztery palce oznaczają literami P, I, M oraz A.
Nazwy te nie są oczywiście przypadkowe i wywodzą się z języka hiszpańskiego, gdzie technika ta najprawdopodobniej miała swoje początki.
Teraz należałoby przypisać wszystkim palcom określone miejsce.
I tak, kciuk odpowiadać będzie za nasze struny basowe, a zatem strunę szóstą, piątą i czwartą,
palec pierwszy zajmie się struną trzecią, palec drugi struną drugą, a palcem serdecznym uderzać będziemy najcieńszą, pierwszą strunę.
Jest to rzecz jasna jedynie układ podstawowy, modyfikacjami zajmiemy się innym razem.
Teraz, gdy mamy już wszystko dobrze przypisane, możemy wykonać kilka rozgrzewkowych sekwencji.
Lewą ręką nie będziemy się na początek przejmować i zagramy struny puste.
Zacznijmy od uderzenia struny szóstej naszym kciukiem, a następnie kolejno strun trzeciej, drugiej, pierwszej, pierwszej, drugiej, trzeciej.
[G] [Em]
[G] Układ ten, jakże prosty, jest dość popularny i prędzej czy później każdy gitarzysta skojarzy go z pewnym utworem.
Ćwicząc pokazany układ zapewne szybko dojdziesz do wniosku, że struny od pierwszej do trzeciej słychać dość wyraźnie,
natomiast dźwięk strun basowych wydaje się przytłumiony.
Cały efekt zależny jest oczywiście od tego, jaką gitarę i jakie struny posiadasz, ale wszystko wygląda zawsze mniej więcej podobnie.
Ciężko jest za pomocą miękkiego i zaokrąglonego kciuka osiągnąć jasny i wyraźny ton.
Gitarzyści wymyślili na to dwa sposoby.
Pierwszym jest granie strun basowych paznokciem, który jest zdecydowanie twardszy od skóry i bardzo dobrze imituje kostkę.
Drugi sposób to zakupienie tak zwanego pazurka, czyli kostki zakładanej na kciuk.
Nie jest on droższy od zwykłej kostki, a stosuje go naprawdę wielu zawodowych gitarzystów.
Jeżeli chodzi o podstawę gry palcami, to ciężko tutaj powiedzieć coś więcej.
W przyszłości pokażę Ci na pewno więcej różnorodnych technik.
Tutaj najważniejsze jest, byś dobrze opanował podstawy.
Na początek ustalimy kilka rzeczy.
Przede wszystkim musisz być pewien, że znasz akordy G-dur, D-dur oraz C-dur.
Jeśli nie miałeś z nimi styczności, zapraszam do mojej lekcji, która wszystko szybko Ci wyjaśni.
Gdy sprawę opanujesz, musisz szybko poznać ją od nieco innej strony.
W niezbędnej teorii wspominałem, że każdy akord posiada swój dźwięk główny.
W tym wypadku to właśnie od niego będziemy zawsze zaczynać sekwencję.
W przypadku akordu G-dur jest to struna szósta.
Dźwięk główny akordu C-dur znajduje się na strunie piątej, a akordu D-dur na strunie czwartej.
Dzięki tym trzem akordom poćwiczysz układy z wykorzystaniem wszystkich trzech strun basowych.
Teraz dodajmy do tego wszystkiego metronom.
Najczęściej spotkasz się z krótkimi cztero- lub ośmiodźwiękowymi układami zmienianymi co akord
i tak też będziemy dzielić naszą tabulaturę.
Na ekranie widzisz zapis tego, co będziemy grać.
Zaczniemy od akordu G-dur, później przejdziemy do D-dur,
następnie C-dur i na koniec D-dur zamknie nam całą pętlę.
Podzielmy teraz wszystkie dźwięki na wspomniane grupy po cztery.
Każdą grupę będziemy traktować jak jeden niewielki układ.
Jak widzisz, na każdy akord przypadają dwa takie układy i zawsze rozpoczynają się one struną basową.
[D]
[C]
[D]
[G] Aby nie komplikować niczego za bardzo, przyjmiemy, że każdy zagrany dźwięk musi odpowiadać jednemu uderzeniu metronomu.
Oczywiście prędkość gry nie ma tutaj znaczenia,
ale z drugiej strony zbyt wolne tempo metronomu uniemożliwia dokładne wczucie się w rytm,
dlatego ustaw po prostu prędkość jaka Ci odpowiada.
[D]
[C]
[D]
[G] Przejścia między wybranymi akordami nie należą do najprostszych i nadążanie może sprawić Ci wiele trudności,
dlatego pomiędzy chwytami najlepiej wstaw sobie jedno lub dwa uderzenia metronomu przerwy,
aby móc spokojnie zmienić układ palców.
Jeśli utrzymanie rytmu w takim układzie nie sprawia Ci problemów, spróbujmy wprowadzić dźwięki podwójne.
W tym wypadku na początku każdej czterodźwiękowej sekwencji staraj się szarpnąć jednocześnie strunę basową
oraz strunę pierwszą.
Resztę dźwięków uzupełnimy struną drugą oraz trzecią w widoczny na tabulaturze sposób.
[D]
[C]
[D]
[G] Ostatnim ćwiczeniem będzie układ z prawdziwego zdarzenia, na którym opiera się jeden z utworów Elika Claptona.
Tym razem mamy do czynienia z układami ośmiodźwiękowymi, jednak mechanika tutaj się nie zmienia.
Wszystko zaczynamy ponownie na strunie basowej, a dopełnieniem jest tutaj nieco bardziej skomplikowany układ strun wiolinowych.
[D] [C]
[Em] [D] [G]
[D] [G] [C]
[D]
Tak oto w prosty sposób można zagrać całkiem przyjemną balladę.
Jak widzisz, jedyne czego potrzeba to prosty schemat i odpowiednio dobrane akordy.
Technika fingerstyle sięga jednak dużo dalej niż te proste założenia i daje praktycznie nieskończone możliwości.
Subskrybuj mój kanał lub polub stronę na Facebooku, by otrzymać powiadomienie o następnych lekcjach, które już niebawem.
Do zobaczenia w kolejnym [N] odcinku.
Key:
D
G
C
Em
D
G
C
Em
Trzeci odcinek poświęcimy najstarszej technice gry na gitarze.
Fingerstyle to właściwie temat rzeka.
Ilość technik jest przeogromna i każda z nich odnosi się może do innego rodzaju gitary oraz innego gatunku muzycznego.
Żeby za dużo tutaj nie mieszać, pokażemy sobie główne i zarazem podstawowe założenia tej techniki.
Zaczniemy od dosłownie odrobiny teorii.
Technika gry palcami, jak sama nazwa wskazuje, pozwoli Ci zagrać na gitarze gdziekolwiek zapragniesz, bez żadnych dodatkowych akcesoriów.
Najbardziej podstawowa technika gry palcami zakłada używanie kciuka oraz palców wskazującego, środkowego i serdecznego.
Tradycjonaliści lubią stosować umowną notację, w której to te cztery palce oznaczają literami P, I, M oraz A.
Nazwy te nie są oczywiście przypadkowe i wywodzą się z języka hiszpańskiego, gdzie technika ta najprawdopodobniej miała swoje początki.
Teraz należałoby przypisać wszystkim palcom określone miejsce.
I tak, kciuk odpowiadać będzie za nasze struny basowe, a zatem strunę szóstą, piątą i czwartą,
palec pierwszy zajmie się struną trzecią, palec drugi struną drugą, a palcem serdecznym uderzać będziemy najcieńszą, pierwszą strunę.
Jest to rzecz jasna jedynie układ podstawowy, modyfikacjami zajmiemy się innym razem. _
Teraz, gdy mamy już wszystko dobrze przypisane, możemy wykonać kilka rozgrzewkowych sekwencji.
Lewą ręką nie będziemy się na początek przejmować i zagramy struny puste.
Zacznijmy od uderzenia struny szóstej naszym kciukiem, a następnie kolejno strun trzeciej, drugiej, pierwszej, pierwszej, drugiej, trzeciej.
[G] _ _ _ [Em] _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ [G] _ _ Układ ten, jakże prosty, jest dość popularny i prędzej czy później każdy gitarzysta skojarzy go z pewnym utworem.
_ Ćwicząc pokazany układ zapewne szybko dojdziesz do wniosku, że struny od pierwszej do trzeciej słychać dość wyraźnie,
natomiast dźwięk strun basowych wydaje się przytłumiony.
Cały efekt zależny jest oczywiście od tego, jaką gitarę i jakie struny posiadasz, ale wszystko wygląda zawsze mniej więcej podobnie.
Ciężko jest za pomocą miękkiego i zaokrąglonego kciuka osiągnąć jasny i wyraźny ton.
Gitarzyści wymyślili na to dwa sposoby.
Pierwszym jest granie strun basowych paznokciem, który jest zdecydowanie twardszy od skóry i bardzo dobrze imituje kostkę.
Drugi sposób to zakupienie tak zwanego pazurka, czyli kostki zakładanej na kciuk.
Nie jest on droższy od zwykłej kostki, a stosuje go naprawdę wielu zawodowych gitarzystów.
Jeżeli chodzi o podstawę gry palcami, to ciężko tutaj powiedzieć coś więcej.
W przyszłości pokażę Ci na pewno więcej różnorodnych technik.
Tutaj najważniejsze jest, byś dobrze opanował podstawy.
Na początek ustalimy kilka rzeczy.
Przede wszystkim musisz być pewien, że znasz akordy G-dur, D-dur oraz C-dur.
Jeśli nie miałeś z nimi styczności, zapraszam do mojej lekcji, która wszystko szybko Ci wyjaśni.
Gdy sprawę opanujesz, musisz szybko poznać ją od nieco innej strony.
W niezbędnej teorii wspominałem, że każdy akord posiada swój dźwięk główny.
W tym wypadku to właśnie od niego będziemy zawsze zaczynać sekwencję.
W przypadku akordu G-dur jest to struna szósta.
Dźwięk główny akordu C-dur znajduje się na strunie piątej, a akordu D-dur na strunie czwartej.
Dzięki tym trzem akordom poćwiczysz układy z wykorzystaniem wszystkich trzech strun basowych.
Teraz dodajmy do tego wszystkiego metronom.
Najczęściej spotkasz się z krótkimi cztero- lub ośmiodźwiękowymi układami zmienianymi co akord
i tak też będziemy dzielić naszą tabulaturę.
Na ekranie widzisz zapis tego, co będziemy grać.
Zaczniemy od akordu G-dur, później przejdziemy do D-dur,
następnie C-dur i na koniec D-dur zamknie nam całą pętlę.
Podzielmy teraz wszystkie dźwięki na wspomniane grupy po cztery.
Każdą grupę będziemy traktować jak jeden niewielki układ.
Jak widzisz, na każdy akord przypadają dwa takie układy i zawsze rozpoczynają się one struną basową. _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ [D] _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ [C] _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ _ [D] _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _
[G] Aby nie komplikować niczego za bardzo, przyjmiemy, że każdy zagrany dźwięk musi odpowiadać jednemu uderzeniu metronomu.
Oczywiście prędkość gry nie ma tutaj znaczenia,
ale z drugiej strony zbyt wolne tempo metronomu uniemożliwia dokładne wczucie się w rytm,
dlatego ustaw po prostu prędkość jaka Ci odpowiada. _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ _ [D] _ _ _ _ _ _
_ _ [C] _ _ _ _ _ _
_ _ [D] _ _ _ _ _ _
_ _ [G] _ Przejścia między wybranymi akordami nie należą do najprostszych i nadążanie może sprawić Ci wiele trudności,
dlatego pomiędzy chwytami najlepiej wstaw sobie jedno lub dwa uderzenia metronomu przerwy,
aby móc spokojnie zmienić układ palców.
Jeśli utrzymanie rytmu w takim układzie nie sprawia Ci problemów, spróbujmy wprowadzić dźwięki podwójne.
W tym wypadku na początku każdej czterodźwiękowej sekwencji staraj się szarpnąć jednocześnie strunę basową
oraz strunę pierwszą.
Resztę dźwięków uzupełnimy struną drugą oraz trzecią w widoczny na tabulaturze sposób. _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ _ [D] _ _ _ _ _ _
_ _ [C] _ _ _ _ _ _
_ _ [D] _ _ _ _ _ _
_ _ _ [G] _ Ostatnim ćwiczeniem będzie układ z prawdziwego zdarzenia, na którym opiera się jeden z utworów Elika Claptona.
Tym razem mamy do czynienia z układami ośmiodźwiękowymi, jednak mechanika tutaj się nie zmienia.
Wszystko zaczynamy ponownie na strunie basowej, a dopełnieniem jest tutaj nieco bardziej skomplikowany układ strun wiolinowych. _ _ _ _
_ _ [D] _ _ _ [C] _ _ _
_ [Em] _ [D] _ _ _ [G] _ _ _
_ _ [D] _ _ _ [G] _ [C] _ _
_ _ [D] _ _ _ _ _ _
Tak oto w prosty sposób można zagrać całkiem przyjemną balladę.
Jak widzisz, jedyne czego potrzeba to prosty schemat i odpowiednio dobrane akordy.
Technika fingerstyle sięga jednak dużo dalej niż te proste założenia i daje praktycznie nieskończone możliwości.
Subskrybuj mój kanał lub polub stronę na Facebooku, by otrzymać powiadomienie o następnych lekcjach, które już niebawem.
Do zobaczenia w kolejnym [N] odcinku.
Fingerstyle to właściwie temat rzeka.
Ilość technik jest przeogromna i każda z nich odnosi się może do innego rodzaju gitary oraz innego gatunku muzycznego.
Żeby za dużo tutaj nie mieszać, pokażemy sobie główne i zarazem podstawowe założenia tej techniki.
Zaczniemy od dosłownie odrobiny teorii.
Technika gry palcami, jak sama nazwa wskazuje, pozwoli Ci zagrać na gitarze gdziekolwiek zapragniesz, bez żadnych dodatkowych akcesoriów.
Najbardziej podstawowa technika gry palcami zakłada używanie kciuka oraz palców wskazującego, środkowego i serdecznego.
Tradycjonaliści lubią stosować umowną notację, w której to te cztery palce oznaczają literami P, I, M oraz A.
Nazwy te nie są oczywiście przypadkowe i wywodzą się z języka hiszpańskiego, gdzie technika ta najprawdopodobniej miała swoje początki.
Teraz należałoby przypisać wszystkim palcom określone miejsce.
I tak, kciuk odpowiadać będzie za nasze struny basowe, a zatem strunę szóstą, piątą i czwartą,
palec pierwszy zajmie się struną trzecią, palec drugi struną drugą, a palcem serdecznym uderzać będziemy najcieńszą, pierwszą strunę.
Jest to rzecz jasna jedynie układ podstawowy, modyfikacjami zajmiemy się innym razem. _
Teraz, gdy mamy już wszystko dobrze przypisane, możemy wykonać kilka rozgrzewkowych sekwencji.
Lewą ręką nie będziemy się na początek przejmować i zagramy struny puste.
Zacznijmy od uderzenia struny szóstej naszym kciukiem, a następnie kolejno strun trzeciej, drugiej, pierwszej, pierwszej, drugiej, trzeciej.
[G] _ _ _ [Em] _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ [G] _ _ Układ ten, jakże prosty, jest dość popularny i prędzej czy później każdy gitarzysta skojarzy go z pewnym utworem.
_ Ćwicząc pokazany układ zapewne szybko dojdziesz do wniosku, że struny od pierwszej do trzeciej słychać dość wyraźnie,
natomiast dźwięk strun basowych wydaje się przytłumiony.
Cały efekt zależny jest oczywiście od tego, jaką gitarę i jakie struny posiadasz, ale wszystko wygląda zawsze mniej więcej podobnie.
Ciężko jest za pomocą miękkiego i zaokrąglonego kciuka osiągnąć jasny i wyraźny ton.
Gitarzyści wymyślili na to dwa sposoby.
Pierwszym jest granie strun basowych paznokciem, który jest zdecydowanie twardszy od skóry i bardzo dobrze imituje kostkę.
Drugi sposób to zakupienie tak zwanego pazurka, czyli kostki zakładanej na kciuk.
Nie jest on droższy od zwykłej kostki, a stosuje go naprawdę wielu zawodowych gitarzystów.
Jeżeli chodzi o podstawę gry palcami, to ciężko tutaj powiedzieć coś więcej.
W przyszłości pokażę Ci na pewno więcej różnorodnych technik.
Tutaj najważniejsze jest, byś dobrze opanował podstawy.
Na początek ustalimy kilka rzeczy.
Przede wszystkim musisz być pewien, że znasz akordy G-dur, D-dur oraz C-dur.
Jeśli nie miałeś z nimi styczności, zapraszam do mojej lekcji, która wszystko szybko Ci wyjaśni.
Gdy sprawę opanujesz, musisz szybko poznać ją od nieco innej strony.
W niezbędnej teorii wspominałem, że każdy akord posiada swój dźwięk główny.
W tym wypadku to właśnie od niego będziemy zawsze zaczynać sekwencję.
W przypadku akordu G-dur jest to struna szósta.
Dźwięk główny akordu C-dur znajduje się na strunie piątej, a akordu D-dur na strunie czwartej.
Dzięki tym trzem akordom poćwiczysz układy z wykorzystaniem wszystkich trzech strun basowych.
Teraz dodajmy do tego wszystkiego metronom.
Najczęściej spotkasz się z krótkimi cztero- lub ośmiodźwiękowymi układami zmienianymi co akord
i tak też będziemy dzielić naszą tabulaturę.
Na ekranie widzisz zapis tego, co będziemy grać.
Zaczniemy od akordu G-dur, później przejdziemy do D-dur,
następnie C-dur i na koniec D-dur zamknie nam całą pętlę.
Podzielmy teraz wszystkie dźwięki na wspomniane grupy po cztery.
Każdą grupę będziemy traktować jak jeden niewielki układ.
Jak widzisz, na każdy akord przypadają dwa takie układy i zawsze rozpoczynają się one struną basową. _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ [D] _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ [C] _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ _ [D] _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _
[G] Aby nie komplikować niczego za bardzo, przyjmiemy, że każdy zagrany dźwięk musi odpowiadać jednemu uderzeniu metronomu.
Oczywiście prędkość gry nie ma tutaj znaczenia,
ale z drugiej strony zbyt wolne tempo metronomu uniemożliwia dokładne wczucie się w rytm,
dlatego ustaw po prostu prędkość jaka Ci odpowiada. _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ _ [D] _ _ _ _ _ _
_ _ [C] _ _ _ _ _ _
_ _ [D] _ _ _ _ _ _
_ _ [G] _ Przejścia między wybranymi akordami nie należą do najprostszych i nadążanie może sprawić Ci wiele trudności,
dlatego pomiędzy chwytami najlepiej wstaw sobie jedno lub dwa uderzenia metronomu przerwy,
aby móc spokojnie zmienić układ palców.
Jeśli utrzymanie rytmu w takim układzie nie sprawia Ci problemów, spróbujmy wprowadzić dźwięki podwójne.
W tym wypadku na początku każdej czterodźwiękowej sekwencji staraj się szarpnąć jednocześnie strunę basową
oraz strunę pierwszą.
Resztę dźwięków uzupełnimy struną drugą oraz trzecią w widoczny na tabulaturze sposób. _ _
_ _ _ _ _ _ _ _
_ _ [D] _ _ _ _ _ _
_ _ [C] _ _ _ _ _ _
_ _ [D] _ _ _ _ _ _
_ _ _ [G] _ Ostatnim ćwiczeniem będzie układ z prawdziwego zdarzenia, na którym opiera się jeden z utworów Elika Claptona.
Tym razem mamy do czynienia z układami ośmiodźwiękowymi, jednak mechanika tutaj się nie zmienia.
Wszystko zaczynamy ponownie na strunie basowej, a dopełnieniem jest tutaj nieco bardziej skomplikowany układ strun wiolinowych. _ _ _ _
_ _ [D] _ _ _ [C] _ _ _
_ [Em] _ [D] _ _ _ [G] _ _ _
_ _ [D] _ _ _ [G] _ [C] _ _
_ _ [D] _ _ _ _ _ _
Tak oto w prosty sposób można zagrać całkiem przyjemną balladę.
Jak widzisz, jedyne czego potrzeba to prosty schemat i odpowiednio dobrane akordy.
Technika fingerstyle sięga jednak dużo dalej niż te proste założenia i daje praktycznie nieskończone możliwości.
Subskrybuj mój kanał lub polub stronę na Facebooku, by otrzymać powiadomienie o następnych lekcjach, które już niebawem.
Do zobaczenia w kolejnym [N] odcinku.